Een drumstel (ook: drums) is een verzameling slagwerkinstrumenten die door een enkele persoon, een drummer, bespeeld wordt.

De basisopstelling van een drumstel bestaat uit een aantal trommels en bekkens:

  • bass drum
  • snare drum
  • high-tom en low-tom
  • floor-tom
  • hi-hat
  • Crash cymbal
  • Ride bekken 

Het hart van een drumstel bestaat uit de bass drum, de snaredrum en de hi-hat.

De bass drum wordt door de voet met een pedaal bediend en geeft de lage klanken.
Onder het ondervel van de snaredrum is een matje met metalen snaren gespannen. Hierdoor maakt de snaredrum (kortweg 'snare') een fel en scherp geluid.
De hi-hat is een door de voet beweegbare bekkenset waar de drummer met zijn stokken een ritme op slaat. De hi-hat kan via de voet worden geopend (de bekkens komen dan los van elkaar). Als er op de hi-hat wordt geslagen op het moment dat deze wordt geopend, en als daarna de hi-hat wordt gesloten, ontstaat er het karakteristieke 'sis-geluid' van de hi-hat.

De vellen van alle trommels worden dusdanig gespannen, dat het geluid van iedere trom op elkaar is afgestemd. Hierbij is het niet juist om over een 'toonhoogte' te spreken, omdat trommels geen regelmatige geluidstrillingen produceren. Ze produceren juist een 'ruis' en daarom wordt er bij trommels over een 'klank' gesproken.

De drummer bespeelt het drumstel met drumstokken of brushes/kwasten. De stokken geven een hard geluid, de brushes geven een zacht en wat 'waterig' geluid.

Kenmerk van een drummer is dat hij zijn handen en voeten onafhankelijk van elkaar beweegt in een bepaald ritme. Dit natuurlijk zonder de maat te verliezen.
Het geluid van een drumstel wordt voornamelijk bepaald door de bekkens, snaredrum en bassdrum.
Omdat bekkens en snaredrum makkelijk mee te nemen zijn, neemt de drummer die meestal zelf mee naar de repetitieruimte of het podium op als daar al een drumstel staat.


 

In het JMA wordt er les gegeven op een elektronisch drumstel.
Bij dat soort drumstellen sla je op zogenaamde 'pads'. Deze zijn te omschrijven als vrij platte schijven met een slagvlak. Dit slagvlak bestaat uit rubber óf uit muffle-vellen (gaasvellen).
In beide gevallen maken de slagvlakken zelf geen geluid.Onder het slagvlak zitten sensoren, zogenaamde 'triggers'. Deze triggers registreren een stokslag en sturen een elektronische puls naar een drummodule. Dit is een kastje dat de elektrische puls van de trigger, de 'triggerpuls', omzet in een daadwerkelijk drumgeluid.
Het voordeel van dergelijke drumstellen is dat ze vaak compacter zijn, en het volume kan geregeld worden of zelfs de module op een hoofdtelefoon aansluiten zodat anderen geen last hebben van je drumspel. 
Het nadeel is dan weer dat een elektronisch drumstel niet hetzelfde speelgevoel geeft als zijn akoestische variant, en bij groepsspel echt wel een drum monitor nodig is. 

De docenten:

anoniem
Fiona Puiyee Foo
Drum en Piano op zaterdag
 

 

Bewaren

anoniem
Vadim Van Bouwel
Drum en Piano op zaterdag
 

 

Bewaren

robbe
Robbe Vandekeere
Gitaar, Basgitaar, Drum en samenspel op zaterdag
 

Mijn 'loopbaan' in de muziek is begonnen met notenleer en drum op 6 à 7 jarige leeftijd in de muziekschool van Kampenhout.
Ik ben blijven drumles volgen tot mijn 17 jaar.
Het gitaarhoofdstuk ben ik op eigen houtje gestart. Eerst met zelfstudie en wat hulp van mijn vader. Later, wanneer Raph Van Goubergen zijn alternatieve muziekschool 'Class and Jazz' heeft opgericht, ben ik daar les gaan volgen, bij Michel Kuijken.
In de actieve muziekwereld ben ik ook al eventjes bezig. Zo richtte ik een coverband op, met mezelf als gitarist. Na een paar muzikantenwissels werd in 2013 het hoogtepunt bereikt met een optreden op de Primusfeesten te Haacht.
Via de muziekstages georganiseerd door Jeugd & Muziek, leerde ik Henri Ardui kennen, die in 2013 gevraagd heeft om als drummer zijn band te vervoegen. Ik werd het vierde voltallige lid van Henry W. Baker Combo, waarmee we de Belgische Finale bereikt hebben van Imagine en in 2015 een EP hebben uitgebracht.